گوجه فرنگی ها ، سبزیجاتی هستند که می توان آنها را حتی در بالکن خانه ی خود نیز بکارید و رشد و پرورش آنها از آنچه تصور می کنید بسیار ساده و آسان تر است. ما در این مقاله در مورد چگونگی پرورش و کاشت گوجه فرنگی و نکاتی که حتما باید بدانید برایتان خواهیم گفت. با ما همراه شوید.
گوجه فرنگی ها دو نوع رشد دارند:
۱- رشد محدود
۲- رشد نامحدود
کاشت محدود گوجه فرنگی باعث می شود وقتی گوجه به سایز و حجم مشخصی رسید، دیگر رشد نکند.
چنین کاشتی برای مواقعی مناسب است که قصد داشته باشید محصولات خود را در یک دوره ی ۲ تا ۳ هفته ای تولید و آماده کنید. گاهی به این روش “بوته های انبوه گوجه فرنگی” نیز می گویند. در این روش می توان گوجه ها را در یک فضای سربسته نزدیک به هم کاشت و هیچ مشکلی هم پیش نخواهد آمد.
در روش رشد نامحدود، گوجه به رشد و تولید ادامه می دهد تا اینکه بالاخره سرما گیاه را از پای در آورد. این گیاهان بسیار بزرگ شده و به نوعی پشتیبانی و مراقبت ویژه نیاز دارند. اینکه از داربست، خیمه یا قفس استفاده کنید به خودتان بستگی دارد، اما برای جلوگیری از پراکنده شدن گیاه روی زمین حتما باید از آنها پشتیبانی و مراقبت کنید.
ارقام خوب گوجه فرنگی
گوجه فرنگی ها به پنج دسته تقسیم می شوند.
۱- کلاستر،
۲-چری (گیلاسی)،
۳- کالیبرا،
۴- کنزو،
۵- باربارا
اکنون به نحوه کاشت و پرورش این نوع گوجه فرنگی ها خواهیم پرداخت .
مراحل کاشت و پرورش گوجه فرنگی :
۱- دانهها را با فاصله بکارید.
میان گوجهها ۹۰ سانتیمتر فاصله در نظر بگیرید. وقتی که آنها را در باغچه میکارید، وسوسه میشوید که تراکم بیشتری را برای گوجهها در نظر بگیرید، اما آنها به نور و جریان هوای پیرامون نیاز دارند تا خطر بیماری کاهش پیدا کند.
۲- دانه ها را زیر نور زیاد قرار دهید.
در زمستان روزها بسیار کوتاه کوتاه هستند بنابراین حتی قرار دادن دانه ها کنار یک پنجرهی آفتابگیر نیز کافی نمی باشد. این دانه ها به نور قوی و مستقیم نیاز دارند، بهترین انتخاب شما روزانه ۱۴-۱۸ ساعت استفاده از نوعی سیستم نوردهی مصنوعی است. برای اینکه بوته ها درست رشد کنند آنها را به فاصله ۵ سانتیمتری از نور فلورسنت (مهتابی) قرار دهید و با رشد دانهها باید ارتفاع نور زیاد کنید.
نکته : زمانی که برای کاشتن آنها در فضای بیرون آماده بودید، آفتابگیرترین قسمت باغچه را برای کاشتن بوتهها انتخاب کنید.
۳- دانههای کاشته شده را در مقابل باد ( پنکه ) قرار دهید.
بوتههای گوجهفرنگی برای داشتن ساقههای قویتر باید در معرض نسیم باشند و تکان بخورند. این امر در فضای بیرون به طور طبیعی اتفاق میافتد، ولی اگر دانههایتان را در فضای بسته کاشتهاید، بین ۵ تا ۱۰ دقیقه و دو نوبت در روز آنها را جلوی پنکه بگذارید و برایشان نسیم فراهم کنید.
مرتبط بخوانید : آموزش انتقال انواع نشا گوجه فرنگی به گلدان
۴- در عمق زیاد بکارید.
بوتههای گوجه فرنگی را عمیقترین جای محل کاشتی که در نظر دارید بکارید. به طوری که تنها چند برگ از خاک بیرون بماند. وقتی بوتهها به این روش کاشته شوند، ریشههایشان هم در کنار ساقههایشان رشد میکند و ریشههای بیشتر به معنای گیاه قویتر است. شما میتوانید یک گودال عمیق یا یک گودال سطحی کنده و بوته را از پهلو روی خاک بخوابانید. بوته خیلی سریع خودش را بالا میکشد و به سمت خورشید رشد میکند. فقط مواظب باشید میلهها یا پایهها را در ساقههای خاک شده فرو نکنید.
۵- برگهای پایینی بوته را جدا کنید.
به محض اینکه ارتفاع بوتههای گوجهفرنگی بیش از نیم متر شد و برگهای پایینتر شروع به زرد شدن کردند، باید آنها را جدا کنید که همین امر به جریان یافتن هوا و تسریع فرایند رسیدن کمک میکند. گیاهان گوجه به موقعیت آفتابگیر نیاز دارند. با رشد بوته، برگهای پایینی کمترین میزان نور و گردش هوا را دریافت میکنند و با توجه به نزدیک بودنشان به زمین مواد بیماریزایی که در خاک تولید میشوند به راحتی به آنها انتقال پیدا میکنند.
۶- هرس کردن را فراموش نکنید.
بوتهها را هرس کنید و علف های هرزی که در نقطهی انشعاب دو شاخه می روید را جدا کنید. هیچ میوهای روی این مکندهها نمیروید و فقط انرژی باقی قسمتهای گیاه را میگیرد. ولی در هرس کردن دیگر قسمتها محتاط باشید. شما میتوانید کمی از برگها را سبک کنید که امکان رسیدن نور خورشید به میوههای در حال رسیدن فراهم کنید اما به یاد داشته باشید این برگها هستند که وظیفهی فتوسنتز و تولید شیرینیای که به گوجهفرنگیها مزه میدهد را به عهده دارند.
۷- آبیاری منظم بوته های گوجه فرنگی
گوجهها را به صورت کامل و یکنواخت آبیاری کنید. البته فاصلهی آبیاری را خیلی نزدیک در نظر بگیرید، از خیس شدن بیش از حد خاک جلوگیری نمایید و اجازه دهید خاک کاملاً خشک شود تا اقدام به آبیاری دوباره نمایید. آبیاری در ابتدای روز و دور نگه داشتن آب از برگها باعث میشود که گیاه تا غروب خشک شود و خطر بیماری کاهش پیدا کند.
نکته : مطمئن باشید بوتهها حداقل در هفته ۵ سانتیمتر آب بگیرند که این مقدار میتواند در روزهای گرم یا دورههای خشکسالی بیشتر هم باشد. اگر دیدید بوتهها در طول روز پلاسیده و پژمرده به نظر میرسند به آنها آب بدهید.
زمانیکه میوهها شروع به رسیدن کرد میتوانید آب دادن را راحتتر بگیرید. کمتر کردن میزان آب گیاه را وامیدارد بر شیرینیهایش برای داشتن مزهای بهتر تمرکز کند. این موضوع بسته به قضاوت شما از حال گیاه است. آنقدر میزان آب را کم نکنید که بوتهها دائم پژمرده باشند و دچار استرس شوند و یا شکوفهها و میوههایشان بریزد.
۸- برداشت محصول گوجه فرنگی
زمانی که گوجهها رنگ گرفتند، میتوانند برداشت شوند و البته فرایند رسیدن آنها پس از برداشت نیز ادامه پیدا میکند. اما هرقدر به سمت گوجهای که روی پیچک رسیده حرکت کنید، طعم بهتری را خواهید گرفت. گوجههای تازه و رسیده نباید در یخچال نگهداری شوند. زمانی که دمای گوجه به زیر ۱۲ درجهی سانتیگراد میرسد، فرایند اضمحلال طعم و بافت آن آغاز خواهد شد. بهتر است که گوجه در دمای اتاق و به دور از نور مستقیم خورشید نگه داشته شود تا آمادهی استفاده گردد. نگهداری در یخچال فرایند رسیدن گوجهها را کند میکند. تنها گوجههایی که بیش از حد رسیدهاند را در یخچال نگهداری کنید تا دیگر بیش از حد رسیده شوند.
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)